بررسی کالبدشناسی در مورد ابعاد کلی اندام جفتگیری گاومیش نر بالغ در دو حالت قبل و بعد از نعوظ

هدف : مطالعه کالبدشناختی ابعاد اندام جفتگیری گاومیش نر بالغ در دو حالت قبل و بعد از نعوظ و مقایسه آنها، برای پیدا کردن زمینه‌ای در راستای اصلاح اختلالات این عضو. حیوانات سی نمونه اندام جفتگیری گاومیش نر بالغ. روش : اندام جفتگیری از بدن جدا و به سه بخش تقسیم شد. طول هر سه بخش اندازه‌گیری و جمع انها محاسبه گردید. اقطار هر سه بخش در وسط هر بخش توسط کولیس اندازه‌گیری شد. با تزریق سرم فیزیولوژی در کانالهای داخل اندام جفتگیری و ایجاد نعوظ تصنعی، همان اندازه‌گیری‌ها انجام و با حالت قبل مقایسه شد. همچنین اندازه‌گیری ابعاد گلانز و زایده پیشابراهی در هر دو حالت قبل و بعد از نعوظ انجام گرفت. نتایج : طول اندام جفتگیری در حالت غیر نعوظ 07/0+9/62 سانتیمتر و در حالت بعد از نعوظ 06/0+4/80 سانتیمتر اندازه‌گیری شد در بخش اول و سوم قطر پشتی - شکمی نسبت به قطر عرضی بیشتر می‌باشد. در حالت نعوظ اندازه قطرهای پشتی – شکمی در هر سه بخش کاهش یافت و فقط از نظر قطر عرضی کمی بیشتر شد. طول کلاتز برابر 5/0+38/2 سانتیمتر و عرض آن در پهنترین بخش 5/0+02/1 سانتیمتر اندازه‌گیری شد طول زایده پیشابراهی 5/0+42/1 سانتیمتر اندازه‌گیری گردید. نتیجه‌گیری : ابعاد گلانز در گاومیش نسبت به گاو ظریفتر و حالت قلابی شکل انتهای آن دیده نمی‌شود. همچنین زایده پیشابراهی از انتهای اندام جفتگیری تجاوز نمی‌کند. در حالت نعوظ به طور متوسط 5/17 سانتیمتر بر طول اندام جفتگیری افزوده می‌شود. بیشترین افزایش طول مربوط به بخش دوم می‌باشد. اندام جفتگیری بعد از نعوظ فقط از نظر قطر عرضی کمی بیشتر می‌شود. پس به خاطر سفتی اندام جفتگیری در دو حالت قبل و بعد از نعوظ و همچنین به علت عدم افزایش آنچنانی در قطر و طول آن، این اندام جفتگیری از نوع فیبر و الاستیک طبقه‌بندی گردید.